موهبت عطا شده به انسان که شیطان را ناامید کرد

“صد بار اگر توبه شکستی بازآ” 

قراردادن قانون توبه توسط خداوند و ایجاد امکان بازگشت از اعمال ناصالح و برگشتن به دامان امن الهی بدون شک لطف بزرگی از جانب پروردگار عالم هستی بر مخلوق عاصی و نیازمندش بوده است. 

انسان‌‌ها موجوداتی ممکن الخطا هستند و اگر پس از هر خطا دیگر امکان بازگشت نبود آنها در ورطه‌ی ناامیدی و گناه بیشتر و دور شدن کامل از حریم لطف و رحمت خداوند گرفتار می‌شدند ولی خداوند غفار و ستار در آیه ی 53 سوره ی زمر به گناهکاران مژده‌ی آمرزش تمامی گناهانشان در صورت توبه و پشیمانی را داده است.

هرچند که یادآوری این نکته ضروری است که با توجه به آیه‌ی 17 سوره نسا نیز قرآن پذیرش توبه را مخصوص کسانی می‌‌داند که در اثر نادانی کار ناشایستی انجام داده‌اند و به محض توجه توبه کرده‌اند اما توبه‌ی کسانی همچون فرعون که تا لحظه‌ی مرگ به کارهای بدشان ادامه می‌دهند و تنها در هنگامه‌ی مرگ و کوتاه شدن دستشان توبه می‌کنند را مقبول نمی‌داند:

ولی در هر حال آنچه اهمیت دارد اینست که این راه برای انسان عاصی باز شده و حتی بدنبال توبه به او وعده‌ی نعمت‌های بسیار داده شده است. به عنوان مثال در آیه ی ۵۲ سوره هود حضرت هود به قومش یادآور می‌شود که آمرزش خواهی و بازگشت قومش به سوی خداوند موجب ریزش پی در پی باران رحمت الهی بر آنها و افزایش نیرویشان می گردد.

پس ما باید بدانیم که شیطان به طور قطع در تلاش است تا بندگان را از توبه بازدارد و برای این کار از حربه های مختلفی همچون ناامیدی از اصلاح، به تاخیر انداختن توبه یا کوچک شمردن گناه و عدم نیاز به توبه استفاده می کند ولی انسان هوشیار باید آگاه باشد و به محض هر اشتباه هرچند که تکرار شده باشد به امید بخشش خداوند و با تصمیم قاطع مجددا به سمت پروردگارش توبه نماید. ابوسعید ابوالخیر خیلی زیبا بیان میکنه:

باز آ باز آ هر آنکه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت پرستی باز آ 

این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ 

بدون شک زندگی همه ما خالی از امتحانات الهی نیست مخصوصا در نقاطی که ضعف داریم یا به نیروی خودمان به جای خداوند اطمینان داریم. و قطعا در این مسیر امکان اشتباه برای همه ما وجود دارد. مهم اینست که انسان به سرعت اشتباهش را بپذیرد و سعی کند که مسیرش را اصلاح کند و به صراط مستقیم نزدیکتر سازد و حتی در این مسیر مدام درونش را نیز علاوه بر بیرون پاک نماید زیرا بیرون آینه ی درون انسان است. 

بعلاوه هر فرد باید سعی کند هرچه بیشتر در لحظه حال و حس خوب و روحانی ارتباط با خداوند بماند چون در این حالت انسان با منشا حقیقی هستی بیشتر متصل بوده و احتمال گرفتاری در باتلاق گناه کمتر است و اینکه ما نیز باید مصداق اسم غفار خداوند شویم و از گناه مردم بگذریم تا خداوند نیز از گناه ما بگذرد. قرآن کریم در آیه ی ۲۲ سوره نور می فرماید:

در پایان یادآوری این نکته خالی از لطف نیست که همواره در خاطر داشته باشیم که شرط ابتدایی برای اصلاح و رسیدن به مقام توبه کاران هدایت خداوند و کمک اوست.