ندای درون چیست و چگونه آن را بشنویم؟

همیشه و در اکثر موارد، عنوانی به نام ندای درون را از زبان افراد مختلف شنیده‌ایم. حتی ممکن است این را شنیده باشیم که یکی از راه‌های قوی کردن شهود روزانه، انجام تمرین “صحبت با ندای درون” است.
ممکن است این سوال در ذهنمان نقش ببندد که چگونه می‌توان با “ندای درون” صحبت کرد و این کار را تمرین کرد.
در طی این مقاله سعی داریم به بحث در این خصوص بپردازیم.

پس تا انتها با ما همراه باشید.

وقتی شما به منبع الهامتان متصل هستید و هدف مشخصی دارید، تمام افکارتان مرزها و محدودیت‌ها را در‌هم خواهد شکست.

” وین دایر “

ندای درون:

ندای درون را هر چیزی که بخواهیم می‌توانیم بنامیم، هر چیزی مثل شَم، الهام یا تنها یک احساس. ولی این را باید بدانیم که ندای درون واقعیت دارد و به کار گرفتن آن، سبب افزایش توانایی ما برای تاثیرگزاری و جذبه می‌شود.
اگر ما بتوانیم میان نجواهای شیطانی و ندای درون خود تمایز قائل شویم، در زندگی و کار خود نیز موفق‌تر خواهیم بود.
اگر بخواهیم برای این مورد مثالی را در نظر بگیریم، می‌توانیم به مدیران شرکت‌های تجاری بزرگ اشاره کنیم، که با دسترسی به تمامی منابع مورد نیاز برای تصمیم‌گیری عاقلانه و محکم، همگی در این مورد اتفاق نظر دارند که در نهایت باید به ندای قلب و الهام خود رجوع کرد.

زمانی که به ندای قلب خود گوش می‌سپاریم، این توانایی را بدست می‌آوریم که مردم را از روی عکس‌العمل‌های چهره، حرکات و یا لحن صدای آن‌ها بشناسیم. به همین دلیل، افرادی که می‌توانند به درستی ندای درون خود را دنبال کنند، قادرند در برخوردها، خطر را احساس کرده و یا اینکه دوست جدید بیابند. البته نباید از تحقیق نیز غافل شد، چرا که تحقیق نیز اهمیت فراوانی دارد و باید برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل وقت گذاشت. گاهی اوقات نیز باید برای تصمیم‌گیری، به ندای درون خود مراجعه کنیم که این کار نیازمند ایمان و تمرین است.

تعداد زیادی از افراد نسبت به صحبت کردن درخصوص ندای درون واهمه دارند چرا که توصیف آن دشوار است. افرادی که شکاک و دیرباور هستند، ندای درون را زیر سوال برده و از آن به عنوان چیزی موهوم یاد می‌کنند. اما این مهارت و واقعیتی است که ما می‌توانیم آن را فرا بگیریم.

شرط استفاده از ندای درون:

تمامی انسان‌ها، می‌توانند با استفاده از “کار کردن روی باورها” و “گوش سپردن به ندای درون”، در هر شرایطی از این مورد استفاده کرده و کمک بگیرند. اما مسئله‌ای که در این‌جا بیان می‌شود این است که چه کسانی توانایی شنیدن ندای درون را دارند؟
پاسخ مشخص است، کسی توانایی استفاده از این ندای درونی را دارد که بر وجود این ندای درونی باور داشته و آن را خزعولات نشمرد.

ندای درونی دقیقاََ شبیه به یک احساس است. درست به مانند چیزی که ما اسم‌های متفاوتی را روی آن قرار می‌دهیم. اسم‌ها و جملاتی مثل:”حسم بهم گفت”،”حسم به من می‌گوید این کار را انجام نده چرا که آینده ندارد”،”حسم به من می‌گوید این ریسک را بپذیر. کارت خوب می‌گیرد” و … .

کافیست در طول روز به دنبال نشانه‌های الهی و معنوی باشیم و این را باور داشته باشیم که خداوند می‌خواهد با ما صحبت کند. خداوند با استفاده از ندای درون، نشانه‌ها و بسیاری از موارد دیگر با ما سخن می‌گوید. این ممکن است که سخن خود را از درون قلبمان به ما گوش‌زد کند، ممکن است این سخن را در میانه‌ی یک کتاب بگذارد تا ما به مطالعه‌ی آن بپردازیم. شاید این سخن را در دهان یکی از دوستان و یا اعضای خانواده بگذارد و این شخص با به زبان آوردن این سخن، آن را به گوش ما برساند و پاسخی برای ما باشد. حتی ممکن است دیالوگی در قسمتی از فیلم شده و … . پس واضح است که ما ممکن است از هر طریقی سخن و حرف خداوند را در قالب الهام خدایی دریافت کنیم.

چیزی که بسیار و بسیار مهم است، باور است و ما باید نسبت به این الهامات و ندای درونی، باوری قلبی و ایمانی راسخ داشته باشیم تا بهترین پاسخ را دریافت نماییم.

ندای درون در کلام قرآن:

زمانی که به قرآن کریم، که بزرگترین و جامع‌ترین برنامه برای هدایت انسان بوده است و از جانب پروردگار به ما عطا شده است مراجعه نماییم، با آیاتی رو به رو می‌شویم که به خوبی بحث “ندای درون” را به ما نشان می‌دهند.

سوره مبارکه شمس آیه هشتم

به روشنی می‌توان با توجه و تدبر در همین آیه از سوره‌ی مبارکه‌ی الشمس، به اهمیت و وجود ندای درونی و الهامات معنوی در هر یک از انسان‌ها پی برد که کمک گرفتن از این نعمت الهی، می‌تواند کمکی والا در زمینه‌ی فراهم آوردن زندگی زیباتر و سالم‌تر باشد.

شروع کمک گرفتن از ندای درون:

برای اینکه ندای درون و یا الهامات را پررنگتر دریافت کنیم، ابتدا لازم است تا ورودی‌های ذهن خود را کنترل نماییم(کنترل ذهن) و این اجازه را به افکار منفی ندهیم تا وارد ذهنمان شوند. زمانی که این ورودی‌های ذهنی کنترل شود، آهسته و پیوسته صدای نجواهای ذهنی کم شده و ما می‌توانیم صدای الهامات را بشنویم. این ندای درونی و الهامات، همیشه و در همه حال در درون ما حضور داشته و این ما هستیم که با تزریق باورهای نامناسب و ورودی‌های نامناسب، صدای نجواهای شیطانی را بلندتر دریافت کرده و صدای آن الهامات و ندای درونی را نمی‌شنویم.

هر یک از ما انسان‌ها، با روش و شیوه‌ی خود، حرف‌های ندای درون را شنیده و با خودِ درونمان ارتباط برقرار می‌کنیم. پس این نکته نیز بسیار مهم است که ما روشی را که خودمان با آن روش راحت‌تر هستیم را پیدا کنیم.

البته این را از یاد نبریم که هر زمان این باور را در خود بوجود آوریم که خدای درونمان با ما سخن می‌گوید و همچنین زمانی که باور داشته باشیم که ما لیاقت و توانایی درک حرف‌های خدای درون خود را داریم، آن زمان است که خدای درونمان به راحتی و سادگی، با ما سخن گفته و هر زمان که بخواهیم، هر چیزی را خیلی زیبا و به وضوح می‌فهمیم.

اگر بخواهیم بازهم مثالی مطرح کنیم، درست به مانند صحبت‌هایی که در بالاتر شکل گرفت، می‌توانیم به مواردی اشاره کنیم، مواردی مانند صحبت کردن دو کودک با یکدیگر در کوچه و خیابان‌ها یا خواندن اتفاقی صفحه‌ای از کتاب، یا شنیدن غیرمستقیم جواب سوالمان از حرف‌های دیگران و … که به راحتی به ما کمک می‌کنند جواب سوال خود را بگیریم. اگر در این لحظه به احساسات خود توجه کنیم، متوجه این موضوع می‌شویم که آن چیزی که شنیده‌ایم و یا دیده‌ایم، دقیقا جواب ندای درونمان هست یا خیر.

نشانه‌های نادیده گرفتن ندای درون:

در این قسمت، سعی داریم تا برخی از نکاتی که نشان دهنده‌ی این موضوع است که ندای درون را نادیده گرفته‌ایم را بیان نماییم:

• ما تصمیم می‌گیریم که سرجای خود بایستیم؛ حتی زمانی که غریزه‌مان چیز دیگری می‌گوید.
• ما حتی به کسانی اعتماد می‌کنیم که طبقِ غریزه‌ی درونی‌مان مشکوک هستند.
• ما نسبت به همه‌ی تصمیمات خود تردید داریم.
• ما در جست‌وجوی دلیلی هستیم برای سرباززدن از کاری که به نظ‌رمان درست می‌آید.
• ما از انجام کاری که به نظر مان لازم و ضروری است طفره می‌رویم.

تمرین بهبود دریافت الهامات و ندای درون:

1. باور

این نکته بسیار مهم است که روی باور خود کار کنیم و بدانیم که ما به راحتی می‌توانیم با خدای درون خود صحبت کنیم. در آن زمان خداوند به ما کمک می‌کند تا بهترین راه را پیدا کنیم.

باورهایی که بسیار مهم بوده و برای دریافت الهامات و ندای درونی، مهم و حیاتی هستند و لازم است تا در ذهن خود ایجاد کنیم عبارتند از:

• به این باور دست یابیم که خدا درون قلب ما بوده و هر لحظه ما را هدایت می‌کند.
• همچنین این باور را در خود تقویت کنیم که ما لایق و شایسته‌ی این هم‌صحبتی و هدایت هستیم.

2. مراقبه

یکی از کارهای بسیار آسان، مراقبه‌ است؛ یعنی همان نشستن در محیطی ساکت و آرام و بستن چشم‌ها و برای لحظاتی تمرکز روی صدای تنفس. مدت این مراقبه می‌تواند از یک یا دو دقیقه تا هر زمان که خودمان خواستیم باشد.

3. خواستن از خدای درون

می‌توانیم پیش از خواب، از خدای درون خود بخواهیم تا در خواب با ما سخن گفته و جواب سوالمان را بدهد.

4. پیاده‌روی و خلوت با خود

می‌توانیم به صورت بسیار ساده با خودمان خلوت کنیم یا با کمک پیاده‌روی، به زیبایی‌های اطراف خود توجه کنیم. در این بین نیز می‌توانیم در صورت امکان با صدای بلند و یا حتی در قلب خود، با خدای درون سخن گفته و از او در هر موردی که مدنظرمان است کمک بخواهیم.

5. معنویات

انجام برخی امور معنوی مانند ذکر عبارات معنوی کوتاه، خواندن نماز البته باحضور موثر قلب، تلاوت قرآن و انجام پیوسته و متوالی شکرگزاری می‌تواند بسیار در این امر مفید واقع شود.

اصلا نباید این موضوع را سخت گرفته و باید ایمان و باوری قلبی و راسخ داشته باشیم که ما نیز شبیه به بسیاری از افراد، لیاقت هم‌صحبتی با خدای درونمان و خدای بزرگ و مهربان را داریم. 

تشخیص ندای درون از صدای ذهن:

درون هر یک از ما، صداهای زیادی وجود دارد و اساساََ این صداهای زیاد و متنوع به دو بخش کلی تقسیم می‌شوند:

1. الهامات
2. نجواها

الهامات در واقع همان بحث روحانی و معنوی و وحیانی است که از جانب خداوند متعال به قلب هر یک از ما جاری شده و درواقع از خواستگاه روح ما می‌باشند.
نجواها در مقابل این الهامات بوده و همان وسوسه‌ای است که از ناحیه‌ی شیطان به مغز ما جاری شده و از خواستگاه ذهن ما می‌باشند.

هر یک از این دو مورد، نشانه‌ها و خصوصیات خاص مربوط به خود را دارند. اگر بخواهیم به شکل خلاصه مهمترین نشانه‌های شناخت و تفکیک هر یک از این دو مورد را بیان کنیم، می‌توانیم به این موضوع اشاره کنیم که الهامات به ما آرامش، نشاط، امید و در یک کلام، احساس خوب را می‌دهند.
اما در مقابل و برعکس این ماجرا، نجواها به ما ضعف، نامیدی، ناآرامی و در یک کلام، حس بدی می‌دهند.
چیزی که در این بین بسیار مهم است، این نکته است که ما در انتخاب مختاریم. زمانی که شروع به انتخاب و عمل به هر یک از این دو نوع از صداها می‌کنیم، رفته رفته آن صدا برای ما پررنگ‌تر شده و صدای مقابل، کم‌رنگ‌تر و ضعیف‌تر می‌شود.
یعنی زمانی که به نجواها گوش می‌سپاریم و عمل می‌کنیم، به این نجوا قدرت داده‌ایم که در مواقع دیگر، با قدرتی فراتر و صدایی شفاف‌تر در ذهن ما به وسوسه مشغول شوند.
در نقطه‌ی مقابل، زمانی که به الهامات درونی گوش می‌سپاریم، به این الهامات قدرتی فراتر بخشیده و هر بار وضوح و اطمینانی بیشتر در دلمان ایجاد می‌شود.

تنها کافیست با کار مدام و پیوسته و تغییر باورها پیش برویم تا صدای درونی ما نیز دستخوش تغییراتی شود. این بدان معناست که زمانی که باورهای ما به درستی انتخاب و ایجاد شوند و مدارمان تغییر کند، نجواهای درونی کمتر و کمتر خواهد شد و این الهامات هستند که به کمکمان می‌آیند.

در ادامه نیز می‌‎توان به مواردی که به تشخیص این ندای درونی کمک می‌کنند اشاره کرد:

• ندای درون همان صدایی است که از درون قلب به ما منتقل می‌شود.
• این ندا سرشار از آرامش است.
• ما را به عجله وادار نمی کند.
• جواب‌هایی راحت و ساده به ما می‌دهد.
• ندای درون ما را سرزنش نمی‌کند. این درست برخلاف نجواهای ذهنی است که در همه حال ما را سرزنش کرده و نکات منفی را گوش‌زد می‌کنند. برای مثال دائم می‌گویند”دیگه نیست‌ها”،” فقط همین یه راه وجود داره”،”برو دیگه”،”چرا نمیری؟ چرا انجامش نمیدی؟” و … . این صداهایی که دائم امر و نهی می‌کنند، صدای الهی و ندای قلبی و درونی ما نیستند.
• این ندای درونی دائماََ حرف از فراوانی می‌زند و همیشه به ما گوشزد می‌کند که “نگران نباشیم. همه چیز به درستی ‌پیش می‌رود”.
• معمولا الهامات کل مسیر را به ما نمیگویند و تنها اولین پله را نشانمان می دهند و گام برداشتن در مسیر گفته شده نیارمند داشتن ایمان است.

پس کافیست ما تنها به صدایی گوش فرا دهیم که نفسش از آرامش است.