زندگینامه حسین رضازاده قهرمان وزنه‌برداری ایران و جهان

دوستان عزیز:
ما در بنیاد موفقیت دکتر محمدزاده قصد داریم شما را با حسین رضازاده آشنا کنیم. زندگینامه فوق‌العاده جالب او برای درک بهتر در قالب پرسش و پاسخ به شرح زیر می‌باشد. با ما همراه باشید.

لطفاً  خود را  معرفی بفرمائید؟

حسین رضازاده هستم، متولد 22 اردیبهشت 1357 در اردبیل که در عرصه ورزش و وزنه‌برداری به موفقیت زیادی دست یافته‌ام.

درخصوص خانواده خود بگویید.

من دومین فرزند از یک خانواده 9 نفره هستم که یک برادر و 5 خواهر دارم. از لحاظ مالی، وضعیتمان نه بسیار عالی بود و نه خیلی بد، در واقع یک خانواده متوسط بودیم که پدرم راننده کامیون بود.

آقای حسین رضازاده تحصیلات شما چگونه سپری شد؟

دوران دبستان من، در مدرسه شهید مطهری اردبیل گذشت و مقطع راهنمایی و دبیرستان را نیز در مدارس شهید قمیصی و جهان دانش پشت سر گذاشتم.

دانش آموز خوبی بودید؟

خیر، تمام دروس را تنها با نمرات پایین پاس می‌کردم.

از کودکی به چه شغلی علاقه داشتید؟ مشاغل ورزشی؟

خیر، در زمان کودکی، اوج علاقه من، معلم و یا خلبان شدن بود و پدرم نیز دوست داشت دکتر و یا مهندس شوم.

به ورزش علاقه داشتید؟

بله، تمام کودکی را در محله به ورزش والیبال و یا فوتبال مشغول بودم. البته این را بگویم که با وجود ورزش فراوان، تصور اینکه روزی ورزشکار حرفه‌ای شوم را نمی‌کردم.

چه شد که به ورزش حرفه‌ای، آن هم وزنه‌برداری روی آوردید؟

کاملا اتفاقی بود. در آن زمان، به مناسبت 22 بهمن‌ماه، آموزشگاه‌های مختلف، در رشته‌های مختلف ورزشی ثبت نام انجام می‌دادند. همین موضوع نیز سبب شد تا به صورت اتفاقی، من و دوستانم برای ثبت نام مراجعه کنیم و در سن 15 سالگی، فعالیتم را در زمینه وزنه‌برداری آغاز کنم.

این اتفاق و حضور اتفاقی برای شما خوشایند بود؟

بله، من در این رشته بسیار سریع و خوب پیشرفت کردم.

آقای حسین رضازاده اولین موفقیت خود را به خاطر دارید؟

بله، کاملا به یاد دارم که اولین موفقیتم، برای حضور در مسابقات وزنه‌برداری استانی شهر اردبیل بود که با چند نفر از هم‌تیمی‌ها، در این مسابقات حاضر شدیم و با حرکت یک ضرب 70 کیلو و دوضرب 100 کیلو، با مجموع 170 کیلو وزنه را بالای سر ببرم.
اما این اولین موفقیت نشد و دو ماه به شکل فشرده و مداوم به تمرین پرداختم تا در دور بعدی رقابت آموزشگاه‌ها، در مجموع یک ضرب و دو ضرب، وزنه 270 کیلوگرم را بالای سر ببرم و مقام اول را کسب کنم.

اولین بار چه زمانی یک ورزشکار بین‌المللی شدید؟

سال 1955 که به اردوی مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در پکن دعوت شدم، اولین تجربه بین‌المللی من بود. چیزی که در آن زمان بسیار جلب توجه کرده بود، این موضوع بود که پس از دو سال تمرین فشرده و بی وقفه، در سن 17 سالگی به تیم ملی رسیدم و عضور رسمی تیم ملی شدم.

با آن سن کم، به مدال نیز دست یافتید؟

بله، همان سال در رقابت‌های بانکوک حاضر شدم و با مجموع 415 کیلوگرم، مدال برنز را کسب کردم. البته من با “هالی نوف” به یک اندازه وزنه زدیم، اما از آنجا که وزن بدن من بیشتر از او بود، مقام دوم به ایشان رسید.

موفقیت شما به همین رقابت‌های آسیایی محدود می‌شود؟

خیر، این موفقیت‌ها من را مصمم کرد تا با انگیزه مضاعف و چندبرابر، خود را برای کسب مدال طلا در قاره و جهان آماده کنم. با همین عزم و اراده قوی نیز توانستم در مسابقات آسیایی پکن در سال 1999، مدال طلا را برای خود کسب نمایم.
رقابت‌های زیادی را در سطح آسیایی و قاره‌ای حاضر بودم و خداروشکر توانستم رکوردهای فراوانی نیز به نام خودم ثبت نمایم.

این رکوردها چه بازتابی داشت؟

رکوردها، توانایی من را در سطح جهانی بازتاب داده بود. حتی به یاد دارم “دکتر ژاک روگ” که رئیس کمیته بین‌المللی ورزش بود، پس از ورود به کشورمان ایران، عنوان کرد بسیار خرسند است که مهمان کشور قوی‌ترین مرد جهان شده است.

حسین رضازاده از عناوین و افتخارات خود بگویید.

المپیک:

طلای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی

طلای المپیک ۲۰۰۴ آتن

مسابقات جهانی:

طلای ۲۰۰۶ سانتو دومینگو

طلای ۲۰۰۵ دوحه

طلای ۲۰۰۳ ونکوور

طلای ۲۰۰۲ ورشو

برنز ۱۹۹۹ آتن

بازی‌های آسیایی:

برنز ۱۹۹۸ بانکوک

طلای ۲۰۰۲ بوسان

طلای ۲۰۰۶ دوحه

حسین رضازاده ازدواج کردید؟

بله، من و همسرم در مکه ازدواج کردیم و سه فرزند به نام‌های ابوالفضل، محمدمهدی و فاطمه داریم.

به جز وزنه‌برداری، به فعالیت دیگری مشغول شدید؟

بله، پس از پایان دوران ورزشی، مدتی را عضو هیئت مدیره باشگاه فوتبال سپاهان بودم و یک دوره نیز نماینده مردم در شورای شهر تهران بوده‌ام.

بهترین خاطره ورزشی شما چیست؟

قهرمانی در المپیک سیدنی بهترین خاطره من است.

تلخ ترین خاطره ورزشی شما چطور؟

آسیب دیدگی از ناحیه پا در مسابقات جهانی ترکیه.

بهترین غذایی که دوست دارید؟

آبگوشت و آش دوغ.

چرا در لحظات حساس از حضرت ابوالفضل (ع) مدد می گیرید؟

چون وزنه سنگین است و قدرت زیاد می خواهد، من در آن لحظه با این ذکر روحیه و نیروی بیشتری می گیرم.

آقای حسین رضازاده به کدام ورزشکار علاقه دارید؟

علی دایی را دوست دارم و او همشهری و دوست من است.

از رد پیشنهاد یونان و ترکیه بگویید.

من در سال ۲۰۰۲ پیشنهاد یونان برای کسب شهروندی یونان در ازای دریافت ماهانه ۲۰ هزار دلار را رد کردم همچنین تقاضای مشابه ترکیه را مبنی بر تغییر تابعیت خود به ترکیه و دریافت ۱۰ میلیون دلار پاداش در صورت قهرمانی در المپیک آتن و دریافت ماهانه ۲۰ هزار دلار رد کردم. همه هم نوشتند که من ِحسین رضا زاده چه پیشنهاداتی داشتم.

درس‌هایی که می‌توانیم از زندگی این فرد موفق بگیریم و برای اصلاح بعضی از باورهای نادرست خود به کار ببریم:

1. در موارد بسیاری، برخی این تفکر و باور محدود کننده را در ذهن خود پرورش می‌دهند که خانواده پرجمعیت، کمبود توجه را به همراه داشته و این موضوع سبب می‌شود راه موفقیت تا حدودی سد شود. اما حسین رضازاده مانند بسیاری از افراد موفقی که زندگینامه آن‌ها در اینجا ثبت گردیده است، این باور اشتباه را نقض کرده و به ما می‌فهماند که زندگی در خانواده پرجمعیت، مانعی برای رسیدن به موفقیت نیست.
2. یکی از موارد مهم این است که برای رسیدن به موفقیت، زمینه مورد علاقه خود را در میان زمینه‌های متفاوت، انتخاب کنیم و پس از انتخاب، توجه و تمرکز خود را تنها بر روی همان زمینه قرار دهیم. حسین رضازاده درس، والیبال، فوتبال و شاید دیگر فعالیت‌ها و ورزش‌ها را امتحان کرد و در نهایت متوجه شد که در رشته وزنه‌برداری، علاقه و پتانسیل خوبی دارد. پس تمام توجه و تمرکز خود را بر روی این رشته قرار داد و امروزه از ایشان به عنوان یک الگو و فرد موفق در این زمینه یاد می‌کنیم.
3. اعتماد به نفس در مراحل مختلف زندگی می‌تواند یک امتیاز خاص و ویژه باشد. کمتر کسی از خود این انتظار را دارد که در سن 16-17 سالگی، به ترکیب بزرگسالان تیم ملی برسد. اما حسین رضازاده هرگز خود را دست کم نگرفت و با تلاش خود، قوانین را جابجا کرده و در سن 17 سالگی، خود را در ترکیب تیم ملی وزنه‌برداری می‌بیند.
4. دستیابی به یک موفقیت، نباید یک انتها باشد، بلکه رسیدن به این موفقیت را باید پلی دانست برای دستیابی به موفقیت‌های بزرگتر. حسین رضازاده با همان سن کم، خود را در عناوین مختلف مسابقات قاره‌ای بر روی سکو دید. اما ایشان بیان می‌کند که هرگز به این مقدار قانع نشده و تمام تلاشش را به کار بسته تا مدال‌های رنگارنگ بزرگترین مسابقات جهانی را کسب نماید. همین موضوع نیز از او قهرمان رقابت‌های المپیکی را ساخت.