دعا در قرآن

دعا در قرآن

در این مقاله از بخش قوانین جهان هستی در قرآن قصد دارم کلمه دعا رو بصورت کاملا تخصصی براتون شرح بدم. مطمئنم با خوندن این مقاله دیگه سوالی در مورد دعا کردن نخواهید داشت.

معنی کلمه دعا چیست؟

دعا یعنی درخواست کردن از خدای مهربان، دعا یعنی خواندن رب صاحب اختیار، دعا یعنی راز و نیاز کردن، دعا یعنی نیایش کردن، دعا یعنی وضوح دادن به خواسته‌ها، دعا یعنی گفتن خواسته‌ها به جهان هستی و ده‌ها معنی زیبای دیگه.

به نظر من مفهوم دعا کردن با اون چیزی که اکثریت مردم فکر می‌کنند و انجام میدن بسیار بسیار متفاوته. مثلا می‌نشینند و شب و روز دست به تسبیح میشن و ذکرهای تکراری میگن یا مثلا 100 بار سوره فلان و فلان رو می‌خونند یا صد رکعت نماز مستحبی می‌خونند و تمام دعاهای مفاتیح رو دور می‌کنند. در حالیکه نه معنی اونو می‌دونند و نه حال و هواشون عوض میشه و نه حرکتی می‌کنند!

این خیلی موضوع اساسی است که ما نباید فکر کنیم که دعا کردیم و دیگه تمام! اشکال اساسی ما با افرادی که در کشورهای توسعه یافته زندگی می‌کنند دقیقا در همین موضوع هست. چون اونا وقتی به تضاد و مشکل می‌خورند بلافاصله به جهان هستی درخواست میدن (دعا میکنند) که این تضاد رو چطور باید حل کنند. به فکر پیدا کردن راه حل میفتن و سریعا اقدام می‌کنند و مشکل رو حل می‌کنند و ازش درس می‌گیرند. اما اکثر افراد ناموفق، وقتی براشون مشکلی پیش میاد می‌نشینند و کاسه چه کنم چه کنم دستشون می‌گیرند و اینو و اون رو مقصر می‌‌دونند و میگن خدایا تو درستش کن و حتی خودشون یک گام عملی برای حل مشکلشون بر نمی‌دارند.

کدام آیه‌های قرآن در مورد دعا کردن آمده است؟

در قرآن آیه‌های بسیار زیبای زیادی در مورد دعا کردن آمده است که یکی از این  آیات بسیار زیبای قرآن، آیه 186 سروه بقره هست که خداوند خیلی زیبا خودش رو به ما معرفی می‌کنه و به ما میگه من به شما نزدیکم و دعای هرکسی رو که درخواست میکنه اجابت می‌کنم. یعنی خدا دستور داده که دعا کنید تا به خواسته‌هاتون برسید. البته یک شرط هم گذاشته و گفته دعوت من رو باید بپذیرید و به من ایمان داشته باشید. قسمت آخر آیه بسیار زیبا گفته شده که اگر شما اینطوری باشید، من شما رو رشد میدم، یعنی در جنبه‌ای که درخواست کردین به حالتی زیبا شمارو رشد میدم.

۞ وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي‏ وَ لْيُؤْمِنُوا بي‏ لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ ۞
و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند، (بگو) من نزدیکم و دعاى دعاکننده را به هنگامى که مرا بخواند اجابت می‌کنم پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند باشد که رشد یابند.

در قرآن پیامبران هر وقت خواسته‌ای داشتند با کلمه رب خدا رو خوندند و درخواستشون رو به خدا گفتند. در این مورد مثال‌های بسیار زیادی در قرآن می‌توان یافت. به عنوان مثال یکی از این آیات زیبای قرآن که کلمه دعا در آن آمده، آیه 38 سوره آل عمران است:

۞ هُنالِکَ دَعا زَکَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لي‏ مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّکَ سَميعُ الدُّعاءِ ۞
آن جا و در آن وقت بود که زکریا پروردگار خود را خواند، گفت: پروردگارا ، از جانب خود به من فرزندی پاکیزه عطا کن ، که تو شنوای دعایی.

در آیه قبلی گفته میشه که هر زمان زکریا وارد محراب حضرت مریم میشد، غذای مخصوصی در آن جا می‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟!» گفت: «این از سوی خداست. خداوند به هرکس بخواهد، بی‌حساب روزی می دهد». بعد در این آیه زکریا یاد میگیره که اونم باید از خدا یخواد و درخواستش رو به جهان هستی بگه. یک نکته دیگر هم در این آیه وجود داره که وقتی زکریا از خدا بچه میخواسته، آخر دعاش گفته إِنَّکَ سَميعُ الدُّعا”. یعنی اگر توهم بچه میخوای و بچه‌دار نمیشی، فرکانسات تنظیم کن و ایمانت رو قوی کن و با عبارت “انک سمیع دعا” خدارو بخون، مطمئن باش برای توهم اتفاق میفته و به سرعت بچه‌دار میشی.

آیه 62 سوره نمل هم یکی دیگه از مثال‌های قرآنی دعا هست:

۞ أَمَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَکْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَليلاً ما تَذَکَّرُونَ ۞
یا کسی که (دعای) شخص گرفتار را هنگامی که او را می‌خواند، پاسخ می‌دهد و آسیب و گرفتاریش را برطرف می‌سازد، و شما را جانشینان (روی) زمین قرار می دهد. آیا با خدای یکتا معبودی هست؟ بسیار اندک متذکّر می شوید.

بخش اول این آیه یکی از دعاهایی هست که بسیار شنیده‌ایم اما دقتی به معنی و مفهومش نکردیم. یکی از کالبدهای زیبای این آیه، اینه که خدا خیلی قشنگ داره به ما یاد میده که اگر گرفتاری براتون پیش اومد فقط فقط منو بخونید و از من درخواست کنید چون این من هستم که گرفتاری و بلا رو از شما دور می‌کنم و نه هیچکس دیگه. اما خیلی از ما به جای اینکه در خونه خدارو بزنیم، میریم جلوی اینو اون دست دراز می‌کنیم و کمک میخوایم و اصلا خدارو نمی‌بینیم و شرک می‌ورزیم. خدا هم آخر آیه گفته مگر کسی غیر من هست؟! اما تعداد کمی متذکر می‌شوند! یعنی بیشتر مردم از این آگاهی زیبا استفاده نمی‌کنند و مدام خواسته‌هاشون رو از دیگران میخوان.

آیا دعا قبل از اسلام هم وجود داشته؟

براساس دعاهای موجود در قرآن، دعا در همه ادیان وجود داشته است. مثلا ما در قرآن می‌بینیم که ابراهیم، موسی، نوح، زکریا، سلیمان، یوسف و عیسی، لوط، صالح و شعیب دعا می‌خوانند یا خداوند دعاهایی به ایشان آموزش می‌دهد.

اصحاب کهف، همسر فرعون، مؤمنان، خردمندان و سایر مردمان رو هم می‌بینیم که به درگاه پروردگار دعا می‌کنند. در آیه‌‌های 7 تا 9 غافر می‌بینیم که حاملان عرش الهی نیز دعا می‌کنند.

۞ الَّذينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ کُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبيلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحيمِ (7) رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتي‏ وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَکيمُ (8) وَ قِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ (9) ۞

کسانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن‌ها تسبیح و حمد پروردگارشان را می گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می کنند (و می گویند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی می کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار. (7) پروردگارا! آنها را در باغهای جاویدان بهشت که به آنها وعده فرموده ای وارد کن، همچنین از پدران و همسران و فرزندانشان هر کدام که صالح بودند، که تو توانا و حکیمی (8) و آنان را از بدیها نگاه دار، و هر کس را که در آن روز از بدیها نگاه داری ، مشمول رحمتت ساخته ای و این است همان رستگاری عظیم. (9)

با چه حالتی باید دعا کنیم؟

دعا کردن باید با احساس خوب باشه و نه با احساس گناه و ترس و ناامیدی و اینکه خودمون رو بزنیم. چون موقعی که ما احساس گناه داریم خودمون رو لایق دریافت نعمت‌های الهی نمی‌دونیم. مسلما گریه و زاری ناشی از این احساس گناه هم تاثیری نداره بلکه در بعضی مواقع تاثیر عکس داره. ما باید احساسمون رو اینقدر عالی کنیم تا اشک شوق بریزیم، اشکی ناشی از این همه نعمت و بخشندگی خدای مهربون نه اشکی ناشی از اینکه خدا مارو نبخشیده. در این حالته که ما چون از قوانین مطلع هستیم خواستمون رو به جهان هستی می‌فرستیم. خدای مهریون هم بلافاصله جواب خواستمون رو میده اما هر وقت ما خودمون رو از لحاظ فرکانسی به اون خواسته نزدیک کردیم، اون خواسته وارد زندگیمون میشه.

ما هروقت به جهان هستی، درخواستمون رو میگیم، بلافاصله اون خواسته و آرزو برای ما کنار گذاشته میشه، اما بدلیل باورهای غلطی، با اون خواسته فاصله فرکانسی داریم که باید با تنظیم فرکانس‌های ذهنمون و کنترل ورودی‌ها تلاش کنیم که سریعتر بهش برسیم.

ما هرجوری خواستمون رو می‌تونیم بگیم. یکی میگه خدا، یکی میگه کائنات، یکی میگه جهان هستی. براساس قوانین جهان هستی فقط مهم گفتن خواسته هست. با هر زبانی هم میشه گفت و مهم نیست که حتما عربی باشه و مهم حس و حال خوب و زیبای ماست. من خودم ترجیح میدم بگم “خداجونم” و احساس کنم که خدا همین الان منو بغل کرده و داره هرچی خواسته دارم گوش میده و میگه باشه عزیزم.

اما در کل یکی از زیباترین سبک‌هایی که در قرآن پیامبران برای دعا و درخواست از خدا استفاده می‌کردند و خدای مهریون در قرآن به ما آموزش داده، اینه که اول خدارو با کلمه رب بخونیم و بعد بگیم چی می‌خوایم و بعد یک اسم خاص خدارو در مورد اون خواستمون بگیم مثل دعای حضرت سلیمان در آیه 35 سوره ص که میگه پروردگارا منو ببخش و به من حکومت عطا کن و آخرش میگه، “إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ”. وهاب یعنی هرچی خدا از خزائن خودش به ما ببخشه حتی ذره‌ای از ثروت الهی کم نمیشه.

۞ قالَ رَبِّ اغْفِرْ لي‏ وَ هَبْ لي‏ مُلْکاً لا يَنْبَغي‏ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدي إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ۞

گفت: پروردگارا! مرا ببخش و حکومتی به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد ، که تو بسیار بخشنده ای.

آیا درسته که هر لحظه یک خواسته‌ی جدیدی داشته باشیم؟

یکی از باورهای اشتباه اکثر ما اینه که فکر می‌کنیم اگر زیاد خواسته داشته باشیم، خدا میگه بسه دیگه، تو که هر روز درخواستی داری! اما ما باید این باور زیبا رو بسازیم که هر چقدر بیشتر از جهان هستی درخواست کنیم و هرچقدر آرزوهای بزرگتری داشته باشید نزد خداوند محبوب‌تریم. و برعکس هرچقدر کمتر درخواست کنیم و آرزویی نداشته باشیم نشان دهنده کفران نعمت و عدم اعتماد به رب هست. خدا این جهان رو براساس فراوانی آفریده و ما هرچقدر بیشتر بخواهیم و هر چقدر بیشتر دریافت کنیم به گسترش جهان هستی کمک بیشتری کردیم. هرچقدر هم به گسترش جهان هستی کمک کنیم، از نعمت‌های خدا بیشتر و بهتر استفاده کردیم و این شکر نعمت محسوب میشه و نزد خدا عزیزتر میشیم و طبق آیه قرآن (لیزیدنکم) ما را افزایش میده. من این باور رو برای خودم ایجاد کردم که اگر من در این دنیا خواسته‌های زیادی نداشته باشم، مسلما خدا در اون دنیا از من سوال می‌کنه که تو چرا کم خواستی؟ چرا هرچی نیاز داشتی بمن نگفتی؟ مگه من وعده فزونی و فراوانی به تو ندادم؟ چرا به حرف شیطون کردی که بهت وعده فقر داده؟ تو باید بیشتر می‌خواستی تا ما هم بیشتر و بیشتر بهت می‌دادیم.

۞ الشَّيْطانُ يَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ ۞

شیطان ، شما را ( به هنگام انفاق ، ) وعده فقر و تهیدستی می دهد و به فحشا ( و زشتیها ) امر می کند ولی خداوند وعده «آمرزش» و «فزونی» به شما می دهد و خداوند ، قدرتش وسیع ، و ( به هر چیز ) داناست.

چرا دعا کنیم؟

در آیاتی که ذکر شد دیدید که دعا به معنی خواندن و درخواست کردن یکی از مهمترین دستورات الهی به ما هست. ما وقتی که به یک مشکل و یا تضاد می‌خوریم برای حل اون دعا می‌کنیم. به عبارت دیگه با بوجود آمدن تضادها، درخواست‌های ما از جهان هستی شروع میشن و وضوح پیدا می‌کنن. مثلا برای ما مشکل مالی بوجود میاد، بعد شروع به درخواست کردن از خدای مهربون می‌کنیم که خدابا این مشکل منو حل کن و بمن پول برسون. یا مثلا حضرت زکریا بچه‌دار نمیشد و از خدا درخواست بچه کرد. یا حضرت موسی وقتی یک نفر از فرعونیان رو کشت و خودش رو در خطر قوم فرعون دید که ممکن بود اونو بکشند، سریعا گقت: “ظلمت نفسی” و بعدش از خدا درخواست کرد که اونو نجات بده و خدا هم نجاتش داد (آیه 16 سوره قصص).

۞ قالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسي‏ فَاغْفِرْ لي‏ فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ ۞

گفت: پروردگارا البته من ( به کشتن قبطی ) به خویشتن ستم کردم ، ( زیرا خود را در خطر فرعونیان افکندم ) پس مرا ببخش ( از عواقب بد آن نگاه دار ) ، پس خدا او را بخشید ، همانا او بخشنده و مهربان است.

با دعا کردن چه اتفاقی در جهان هستی میوفته؟

ما وقتی دعا می‌کنیم در همان لحظه اگاهانه یا نااگاهانه داریم با درخواست هامون از طریق توجهاتمون و احساسی که اینجوری در خودمون ایجاد می‌کنیم نتایج زندگیمون رو خلق می‌کنیم. میدونیم که خدا جهان هستی رو بر اساس قوانین ثابت و دقیق ساخته و در جهان هستی نظم حاکمه. یعنی این قوانین همیشه و همه جا درست عمل میکنند. یکی از این قانون‌ها، قانون جذبه و طبق اون هر باوری که داشته باشیم اتفاقات و شرایطی از همون جنس رو تجربه می‌کنیم. اگر ما از خدا میخوایم بهمون ثروت بده باید باورهای درست در مورد ثروت داشته باشیم که طبق قوانین جهان هستی به خواستمون برسیم و خدا ما رو به سمت هدفمون هدایت کنه. اما اگه باورهای غلط داشته باشیم خب داریم به سمتی که باور داریم هدایت میشیم.

آیا منطقیه که خدا برای یک بندش به جهان هستی بگه قوانین برای چند لحظه غیرفعال بشن تا من خواسته بندم رو بهش بدم؟! در صورتیکه اون بنده اصولا در مسیر  مداری که خواستش در اونه قرار نداره!؟ خب منطقی نیست! خدا جهان رو آفریده و قوانینش رو در کتاب قران گفته. حالا ما میتونیم انتخاب کنیم که چطور زندگی‌ای داشته باشیم. اگه اونطوری که خداوند گفته عمل کنیم حتما درخواستمون اجابت میشه چون قانونه جهان هستی اینه! مثلا امکان نداره من باورم درمورد پول این باشه که «پول به سختی بدست میاد» اما به راحتی پول بدست بیارم هر چقدر هم پیش خدا گریه و زاری کنم که خدایا بمن پول بده!! خدا میگه برو طبق قوانین عمل کن تا بهت خواستت رو بدم. طبق قوانین عمل کن یعنی اول خواستت رو بگو و بعد باورهات رو درست کن، وقتی باورهاتو درست کردی، بهت الهاماتی میشن و بعد در راستای الهاماتی که بهت میشن، عمل انجام بده و کار کن، تا به خواستت برسی. این رمز بزرگ جهان هستیه که اگر بهش عمل کنی دنیارو برای خودت بهشت کردی.

دعا برای دیگران چه اثری داره؟

اصلا اینکه ما با دعا کردن خیر یا شر در حق کسی، باعث تغییر سرنوشتش میشیم کاملا از عدل خدا خارجه و خداوند در قرآن بارها از واژه بما قدمت و بما کسبت استفاده کرده. یعنی هرکس با فرکانس‌ها و اعمالش که از پیش فرستاده و کسب کرده یک سرنوشتی رو برای خودش رقم میزنه و نه هیچکس دیگه. حتی در قرآن گفته شده که سرنوشت قومی رو فقط خود اون قوم می‌تونند تغییر بدن و نه هیچکس دیگه.
در اصل ما با دعای خوب یا بد برای کسی فرکانس اون عمل رو در حق خودمون به عالم هستی ارسال می‌کنیم تا پاسخ فرکانسی اون رو در زندگی خودمون ببینیم. همون طور که با نیکی کردن به دیگران ما پاسخ اون عمل رو در زندگی خودمون می‌بینیم و با نفرین و دعای بد در حق کسی در اصل خودمون جام زهر رو می‌نوشیم و انتظار داریم شخص مورد نظر از بین بره!

ما وقتی برای دیگران دعا می‌کنیم چون چسبیدگی بهش نداریم و رهاش می‌کنیم، این دعا در حق خودمون زودتر برآورده میشه. به همین دلیله که میگن برای دیگران دعا کنید چون تاثیر مثبتش روی ما به مراتب بیشتر از دعایی هست که در مورد خودمون می‌کنیم.

اگه دیدید کسی به اون دعای خیر یا شری که ما کردیم، رسیده، اون خودش توی اون مدار بوده که به اون نتیجه رسیده نه در اثر دعای من و شما یا اون پیامبر یا هر بنده دیگه‌ای.

ان شاالله یعنی اگر در مدارش بودی یا قوانین رو رعایت کردی اتفاق می افته و نه این که اگر خدا بخواد. مگه میشه که خدا بد کسی رو بخواد؟ پس شخص در اون مدار بد بوده و یا قوانین رو درست رعایت نکرده که اون اتفاق براش افتاده نه در اثر دعای من و شما.

آیا نفرین کردن دیگران تاثیری دارد؟

بعضی‌ها برای دعا بد و نفرین کردن مثال آیه 88 و 89 سوره یونس رو میارن که حضرت موسی، قوم فرعون رو نفرین کرده و خداوند دعای اونو اجابت کرده:

۞ وَ قالَ مُوسي‏ رَبَّنا إِنَّکَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زينَةً وَ أَمْوالاً فِي الْحَياةِ الدُّنْيا رَبَّنا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبيلِکَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلي‏ أَمْوالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلي‏ قُلُوبِهِمْ فَلا يُؤْمِنُوا حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ ۞

موسی گفت: «پروردگارا! تو فرعون و اطرافیانش را زینت و اموالی ( سرشار ) در زندگی دنیا داده ای ، پروردگارا! در نتیجه ( بندگانت را ) از راه تو گمراه می سازند! پروردگارا! اموالشان را نابود کن! و ( بجرم گناهانشان ، ) دلهایشان را سخت و سنگین ساز ، به گونه ای که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند!»

۞ قالَ قَدْ أُجيبَتْ دَعْوَتُکُما فَاسْتَقيما وَ لا تَتَّبِعانِ سَبيلَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ ۞

فرمود: «دعای شما پذیرفته شد! استقامت به خرج دهید و از راه ( و رسم ) کسانی که نمی دانند، تبعیت نکنید!»

بسیار جالبه که خداوند در آیه 89 جواب حضرت موسی رو کامل میده و میگه که فَاسْتَقيما یعنی شما در راه خدا استقامت کنید و ثبات قدم داشته باشید. و خیلی زیبا در ادامه میگه ای موسی از راه کسانی که نمیدانند طبعیت نکنید. یعنی چی؟! یعنی اینکه ای موسی، تو باید بدونی که جهان براساس قانون عمل می‌کنه و نه براساس دعای تو! و فرعون و قومش اگر فرکانس ظلم و عذابشون رو ادامه بدهند مسلما عذاب میشن. در تفاسیر هم نوشتند که از دعای حضرت موسی تا غرق شدن فرعون 40 سال طول کشیده است. پس این نبوده که دعای حضرت موسی تاثیر گذاشته، بلکه ماندن در فرکانس عذاب فرعونیان باعث هلاکت اونها شده.

آیا درسته به دیگران التماس دعا بگوییم؟

ما باید به این باور برسیم که هر کدوم از ما به یک اندازه از نور خداوند بهرمندیم و هرکس خالق زندگی خودش هست. دیگران هیچ تاثیری بر روی زندگی ما ندارند. وقتی باور داشته باشیم که خدا از رگ گردن به ما نزدیکتره و خودش گفته “ادعونی استجب لکم” و نگفته بگو دیگران برات دعا کنند! اگه به این حرف ایمان داشته باشیم، به هیچ فرد دیگه‌ای التماس دعا نمی‌گیم و فقط و فقط از خدا خواستمون رو می‌خوایم. چون این ما هستیم که باید به خدا ایمان داشته باشیم و خواستمون رو بگیم و خودمون رو لایق بهترین‌ها بدونیم.

آیه 60 سوره غافر

۞ وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُوني‏ أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذينَ يَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتي‏ سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرينَ ۞

رب شما گفته است: «مرا بخوانید تا (دعای) شما را اجابت کنم. کسانی که از عبادت من تکبّر می‌ورزند به زودی با ذلّت وارد دوزخ می شوند»

چرا در بعضی از موارد هرچه دعا می‌کنیم جواب نمی‌گیریم؟

اول اینکه باید بدونیم دنیا براساس قوانین کار می‌کنه و نه براساس احساسات! پس باید قوانین جهان هستی رو درست اجرا کنیم تا به اون چیزی که میخوایم برسیم. برای برآورده شدن حاجت‌ها و خواسته‌های ما چندتا شرط اساسی وجود داره: 1) احساس خوب: یعنی ما باید با احساس شعف و عالی از خدای مهربون خواستمون رو بخوایم 2) مطمئن باشیم و ایمانمون رو به خدا اونقدری بالا ببریم که بدونیم خدا درخواست مارو همیشه اجابت میکنه. 3) باورهای اشتباهمون رو در مورد اون موضوع و درخواست اصلاح کنیم و باورهای خوب رو با تکرار و مثال آوردن برای ذهنمون منطقی کنیم. 4) رسیدن به نقطه نهایی رو تجسم کنیم 5) در راستای اون خواسته، وقتی به ما الهامی میشه، بهش عمل کنیم یعنی حرکت کنیم و نه اینکه بشینیم توی خونه و تسبیح دستمون باشه و فقط دعا کنیم و نماز بخونیم و بگیم خدا درست میکنه! یکی از شروط اصلی برآورده شدن خواسته عمل کردن هست. یعنی شما در راستای هدفتون قدم برمی‌دارید تا قدم‌های بعدی بهتون گفته بشه. 6) نباید به اون خواسته بچسبیم یعنی ما خواستمون رو به جهان میگیم و در راستای اون تلاش می‌کنیم اما در کل رهاش می‌کنیم تا خدا هرطور خودش صلاح میدونه و در زمان و مکان مناسب اون خواسته رو برآورده کنه. مثلا ما خواستمون اینه که به یک فرد خاص برسیم و با اون فرد خاص ازدواج کنیم. اما خدا چون میدونه که چی به صلاح ماست یک فرد دیگه که مشخصاتش با درخواست ما از جهان یکسانه و برای ما بهتره رو وارد زندگیمون میکنه. سال‌ها بعد متوجه می‌شیم که چقدر خوب شد که اینطوری شد.

 

رفیق عزیزم برات آرزوی زندگی بهشتی در دنیا و آخرت رو دارم ❤ ????.

موفق باشی ✌️????.

سجاد محمدزاده

اشتراک گذاری

مطالب مرتبط با این مقاله را نیز بررسی کنید

دیدگاهتان را بنویسید

*

code

پیشنهاد ما به شما
×