بخشش
بخشش از دو جنبه بررسی می‌شود. یک جنبه، بخشش خود و جنبه‌ی دیگر بخشش دیگران است. این دو جنبه در سلامتی ما بسیار مهمه چون تحقیقات اثبات کرده که افرادی که در قلبشون کینه از کسی دارند و یا نمی‌تونند خودشون رو ببخشند دچار مشکلات سلامتی هستند. اولین و مهمترین عضوی از ما که تشکیل می‌شود قلبه و آخرین عضوی که از کار میفته هم قلبه بنابراین قلب بسیار بسیار مهمه و جایگاه عشق و محبت قلبه. حالا اگر ما با کینه و نبخشیدن قلبمون رو پر کنیم مسلما در زندگی اتفاقات بد رو جذب می‌کنیم و زندگی رو برای خودمون جهنم می‌کنیم.
در اولین گام بخشش، باید اگر در زندگی اشتباهی یا گناهی انجام دادیم خودمون رو ببخشیم. فقط کافیه یکبار از ته قلبمون بگیم خدایا منو ببخش، بگیم استغفرالله ربی و اتوب الیه و تلاش کنیم که دوباره اون اشتباه یا گناه رو انجام ندیم. اگرم دوباره انجام دادیم بازم برگردیم و با خدا صحبت کنیم. مطمئن باش که خدا تورو میبخشه. ما حق نداریم عذاب وجدان و احساس گناه داشته باشیم چون با احساس گناه دائمی فقط داریم هر لحظه به جهان هستی فرکانس بد می‌فرستیم و به جهان میگیم که از این جنس اتفاقات بد رو وارد زندگیم کن.
ما هر گناهی کرده باشیم، خدا مارو صددرصد میبخشه. حضرت موسی قتل نفس میکنه اما میاد میگه خدایا “ظلمت نفسی” و خدا خضرت موسی رو میبخشه و به مقام پیامبری می‌رسونه. یا حضرت یونس قومش رو ترک میکنه و به عذاب دچار میشه و بعد میگه “لا اله الله انت سبحانک انی کنت من الظالمین” و خداوند بلافاصله حضرت یونس را میبخشه و از شکم ماهی نجات می‌دهد.
آیه ۱۶ سوره قصص
| ۞ قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ۞
(سپس) عرض کرد: «پروردگارا! من به خویشتن ستم کردم؛ مرا ببخش!» خداوند او را بخشید، که او غفور و رحیم است! |
آیه ۸۷ سوره انبیا
| ۞ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ۞
معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، راستی که من از ستمکاران بودم. ۞ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ ۞ ما دعای او را به اجابت رساندیم؛ و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم؛ و این گونه مؤمنان را نجات می‌دهیم! |
پس مطمئن باش هر گناهی کرده باشی خدا اونو میبخشه و این تو هستی که باید خودت رو ببخشی و برای خودت و روح خداییت ارزش قائل باشی.
خیلی از ما در بخشش دیگران هم مشکل داریم. چون معمولا چنین جملاتی را در گفتگوهای ذهنیمان داریم:
- نبخشیدن و آزرده ماندن راحت تر از بخشیدن است.
- همه آدم ها لیاقت بخشیده شدن را ندارند.
- آزردگی و نبخشیدن ما را از آسیب خوردن های آتی محافظت می کند.
- آزردگی و کینه از ما در برابر آدم های بد محافظت می کند.
- آزردگی و کینه به ما احساس محق بودن می دهد.
- آزرده ماندن باعث احساس رضایت در ما می شود چرا که حس می کنیم داریم فرد خطاکار را تنبیه می کنیم.
- کینه کمک می کند که در موقعیت‌های ناراحت کننده بعدی فرد بتواند سریع تر خودش را بازیابد و از خود دفاع کند.
در قرآن هم خداوند در ابتدای بعثت، سه دستور به پیامبر داد که در آیه‌ی ۱۹۹ سوره اعراف نیز وجود دارد:
| ۞ خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ ۞
(به هر حال) با آنها مدارا کن و عذرشان را بپذیر، و به نیکی‌ها دعوت نما، و از جاهلان روی بگردان (و با آنان ستیزه مکن)! |
یعنی ای پیغمبر! اول ببخش، بعد آگاه کن و سپس از جاهلین اعراض کن. البته نمی‌خواهم بگویم این‌ها ترتیب دارد، این‌ها سه نوع برخورد است با سه نوع مخاطب متفاوت. یک وقت مخاطب شما خطاکار است، او را ببخش، «خُذِ الْعَفْوَ»؛ یک وقت ناآگاه است او را آگاه کن؛ «وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ» یک وقت نادان است، کشش ندارد، ضعیف است آن را از او اعراض کن، اصلاً سر به سرش نگذار، «وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ». بنابراین «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ» هر کدام یک مرحله و مخاطب خاصی را طی می‌کند. صریح آیات قرآن هم فراوان است که «فَاعْفُ عَنْهُمْ»، ای پیغمبر عفو کن و ببخش.
تمرین:
افرادی که در زندگیتون براتون مشکلی ایجاد کردند و شما میگید که بهتون ظلم کردند رو با ذکر مشکلی که ایجاد کردند بنویسید و بگید که بخشیدمش. اثراتی که از بخشیدن در وجودتون ایجاد شد را هم بنویسید.
